سازمانی خه‌باتی کوردستانی ئێران
امروز؛ دهم مهر ماه ۱۴۰۲، با همین پوشش، همراه با وکیلم آقای پناهی‌پور در دادگاهی حاضر خواهم‌شد برای دفاع از دو اتهامی (تشویق به فساد و فحشا و تبلیغ علیه نظام) که مصداق آن‌ها تنها پست اول صفحهٔ اینستاگرام من است.
برای دفاع از اتهاماتی که مرتکب نشده‌ام. برای دفاع از حقِ انتخاب پوشش و حقِ نوشتن دربارهٔ آن‌چه بر من گذشته. برای دفاع از زن بودن قسمتی از بدن به نام مو که همه مرد و زن به طور طبیعی آن را داریم.بیست‌و‌نهم مهر ماه، ۲۹ ساله می‌شوم و دفترهای یادداشتم از کارهای نکرده و اشتیاق برای کارهای نکرده بسیار است. در مورد زندگی باید بنویسم که هر روزِ زنده بودن و هر ساعتِ زندگی کردن را عمیقاً چشیده‌ام و جشن گرفته‌ام. پیشانیِ دردهام را بوسیده‌ام و رنج‌هام را در آغوش گرفته‌ام. هیچ انگیزه‌ای برای مُردن و خودکشی ندارم که اگر داشتم برای "زندگی" و روزهای بهتر تلاش نمی‌کردم. چرا که یقین دارم هیچ‌گاه این‌چنین کنار هم نبوده‌‌ایم و به قدرتِ خود و یکدیگر و ایستادن کنار یکدیگر باور نداشته‌ایم
می‌‌بینم که خانواده‌‌ام آرامش را از دست خواهند‌داد و از هر جهتی تحت فشارهای متفاوت قرار خواهند‌گرفت. اما تنها می‌دانم که حقیقت همین تصویر است که دارید می‌بینید و هیچ راهی جز پایبندی به حقیقت نمی‌بینم.»
